(*Klik de kleine foto´s aan en zie ze op ware grootte)
 

In het weekend van 27 t/m 29 augustus 1999 werd er gezeild, nou ja, dobberen is een beter woord. Na een weekend Ardennen en Heemskerk is nu de Waddenzee aan de beurt. Met 19 geweldige lui aan boord van éénmast-aak Vertrouwen gingen we op pad, eh...naar zee.
 

V.l.n.r. bovenste rij: Eddy, Paul v.D., Paul D, Charles, Bison, Carla, Bianca, Carola, Kim, Robert
Middelste rij:            Vivian, Erwin & Iris, Daniëlle, Naf, Petra
Onderste rij:             Michael, Di, Jee
 

Vrijdagavond 27 augustus 1999
Verzamelen aan boord in de haven van Harlingen. Schipper Richard en Sharon leggen een aantal zaken uit om vervolgens te genieten van een vrije avond. Over de andere schepen klauterend komt iedereen aan boord: eerst een biertje, spullen aan boord brengen en slaapplek bekijken. Prima schip, ruim zat, gezellig bruin-café-achtige inrichting en stevige tafels: die houden de kaarten en bierflesjes ongetwijfeld. De piano effe testen. De wc is niet jé-van-het, maar dat zal het weekend niet bederven.
De eerste 11 zijn er al rond zevenen: verzameld bij All-Inn Utrecht, waar alle drank opgeslagen stond, want al die kratten zullen er wel doorheen gaan. Bij de Harlingse snackbar wordt de eerste ´maaltijd´ gehaald. En Michael sluit de eerste weddenschappen al af rond potentiële zeeziekte.

In Harlingen is het groot feest: de Visserijdagen worden (zeer logisch?) gevierd met een Country &  Western-party, compleet met muziek, kermis en line-dancers. Natuurlijk heeft iedereen zich daar tegoed gedaan aan van alles en nog wat ( en moet Naf daar zonodig een stoepje over het hoofd zien, omdat ze die cowboy-hoeden wil zien dansen, au-voetje).

Terug aan boord komen de kaarten, dobbelstenen, Monopoly, etc. tevoorschijn. En natuurlijk het bier, de rum en perenkorn. De eerste nacht van de twee (vrij slapeloze) nachten is begonnen. Iedereen heeft er vreselijk veel zin, de sfeer is top en da´s héél mooi.

Zaterdag 28 augustus 1999
Na smeekbedes van Bison en Naf heeft Richard een manier gevonden om Terschelling te bereiken. Want de wind is behóórlijk…niet aanwezig. We proberen via een oostelijke bocht met de ebstroom mee te komen naar het noorden. Na een goed ontbijt vertrekken we om 9 uur, eerst met de motor, maar dan worden de zeilen gehesen.

Op Sharons commando hangt iedereen in touwen en knopen, vooral de mannen zijn erg fanatiek (hoe doet ze dat toch?). De zon schijnt, het belooft een perfect weertje te worden: qua temperatuur zeker, de wind denken we er gewoon bij.

Iedereen ligt/zit/hangt verspreid over het schip, het briesje door de (borst)haren, zonnetje, drankje, wat wil een mens nog meer. Zo relaxed! Er wordt gekaart, gelezen. Er worden serieuze (en minder serieuze) gesprekken gevoerd.

Er wordt in het net gekropen, gevist, en tijdens de lunch worden de magen gevuld met soep en hot-dogs. Sommigen zijn het hele weekend bezig om hun toch al korte broekje nog hoger op te rollen, au-voetje wordt gekoeld met ijs, de vlooienmars wordt (alweer) geoefend en de zon wordt na elke overstag weer opgezocht (“Kunnen we ook níet overstag gaan?”). O, wat een leventje, alle stress en problemen worden overboord gekieperd.

West-Terschelling en de Brandaris komen al in zicht: halen we het wel? De zandbanken worden hier en daar al zichtbaar. Met een diepgang van 0.90 m. en een diepte van 1.20 m… Het gaat goed, en we vallen alweer met onze neuzen in de boter. Er is een grote blus-de-brand-op-zee-oefening, een Orion vliegt steeds laag over; Terschelling houdt de Lutine-dagen.

Gelukkig is er in de haven van West plaats om aan te leggen. Wat gaaf dat we er zijn, want dan kan er behoorlijk worden gepiest en ge… én het spel van Bison kan gespeeld worden! Ha, gelukkig maar: na zoveel inspiratie, creativiteit en moeite…
Er komt een schip langs met legertanks erop (de marine werft zieltjes?) en trommelende dames, zeer creatief. Maar hoe moet au-voetje nu aan wal vervoerd worden, want ze wil toch echt wel mee! Ze smeekt om een oplossing, en Richard stelt voor een bolderkar te huren. Briljant!

Bison legt het spel uit en er worden 4 partijen gemaakt:

        1. Kim, Vivian, Bianca en Daniëlle
        2. Eddy, Erwin, Paul v. D. en Charles
        3. Robert, Carola, Iris en Michael
        4. Carla, Petra, Jee en Di

Paul D., Naf en Bison kunnen hun posities in het dorp innemen, terwijl de teams het eerste deel van de schatkaart ontvangen met een hartverscheurend verhaal over Captain Morgan. De eerste opdracht moet opgelost worden om verder te kunnen, daarna volgt het tweede deel van de kaart. De eerste groep die de 4 delen van de kaart compleet heeft, kan de schat vinden.

De oplossing van het eerste deel is ´Zoek de Heksenketel´, waar Paul en Naf in het zonnetje genieten als de eerste twee teams aan komen rennen. De volgende opdracht luidt: ´Vind een typisch Terschellings drankje, een meeuwenveer en een schelp´. In de Heksenketel zijn ze niet zo aardig meer nadat er een paar Jutterbitters zijn besteld, máár goed. Kim duikt de afvalcontainer in en vindt een mosselschelp, ook de anderen zoeken fanatiek. Nadat aan alles is voldaan, ontvangen de teams het derde deel van de schatkaart en de volgende opdracht: ´Wat is het veiligste huis van Nova Zembla´? Paul en Naf doen zich tegoed aan de Jutterbitters en staan in no-time op hun kop. Het derde team arriveert, maar waar is het vierde team toch? Paul en Naf splitsen zich op: Naf wacht op het laatste team en Paul gaat naar de finale-plek.
Bij het Behouden Huys ziet ook Bison de teams arriveren en voorziet ze van de laatste opdracht en het laatste deel van de kaart. Nu zien de teams waar de schat verborgen ligt: bij de Brandaris. Paul legt daar uit dat de schat in een omtrek van 400 m. verborgen ligt. Daniëlle vindt ´m: een fles Captain Morgan rum! Team 1 heeft gewonnen. Dat moet gevierd met een drankje. Het laatste team heeft “een werkelijk prachtige natuurwandeling, echt zó mooi” gemaakt en belandde zo´n beetje op de grote zandplaat van Terschelling.

Iedereen is het erover eens: tof spel, dus Bison verdient een fles(je) top-whiskey. Terug naar de boot. Lekker na-kleppen en Naf belachelijk maken in haar bolderkarretje (“Nog even een rondje om de Brandaris”). Bison heeft een heerlijke maaltijd voorgekookt: Indisch. Het is smullen en het bier blust goed.

Daarna wordt er nog nagekoffied bij de Walvis. De bediening wil écht geen cent meer verdienen en aardig is iets anders dan wat we krijgen, maar wij zijn zelf ongelooflijk aardig én gezellig. Dan nog een toffe finale: Vuurwerk! Iedereen hangt over de reling naar een prachtig vuurwerk te kijken dat zich boven de zee afspeelt en ook hierover zijn we het eens: dat hebben we toch maar goed geregeld, er is óveral aan gedacht…

Voor de liefhebbers treedt Hessel op, maar we verkiezen ons eigen gezelschap voor iets dat lijkt op Pakjesavond. Dat had de organisatie toch niet verwacht toen ze iedereen vroeg iets leuks/lekkers mee te nemen voor de rest. Zwembandjes, magneetjes in de vorm van vuurtorens en bootjes, fotolijstjes met vuurtorens, schilderijtjes met knopen en reddingsvesten, survivalpakketjes, blikjes met drank, sleutelsafers, etc.
De ´gaap´-prijs, een zak aardappels, gaat naar Eddy voor zijn rollen toiletpapier, waar overigens veel gebruik van werd gemaakt (als slingers, hoofdbanden, zak- en vaatdoeken). Sorry Ed, want eigenlijk is Paul D. erger: die is zélfs geen zak aardappels waard, omdat ie níets had meegenomen voor zijn zeematen. Jee en Di ontvangen de prijs voor de beste matenmeesters. In hun zeebakje met Lifesavers heeft veel geknutsel gezeten én het is origineel en zeer toepasselijk.

En daar komen de dobbelstenen e.d. weer aan, en aan dek wordt lekker geroddeld en slap ge-ouwehoerd. Het wordt weer lekker laat, maar tegen de ochtend wordt er toch (of júist) volop gesnurkt…

Zondag 29 augustus 1999
Eerst even een goed ontbijt erin werken.

Nadat de bolderkar is teruggebracht, verlaten we het geweldige Terschelling voor de terugreis. Om 10 uur varen we met het motortje, en héél even met zeil, richting Harlingen. En opnieuw een stralend zonnetje en er wordt weer supergerelaxed.

De wind is nop, dus op de motor komen we na een heerlijk dagje om half drie aan in Harlingen. Alle koppies zijn goed verkleurd!  Met het laatste geld uit de pot worden kroketten en frikandellen gehaald om aan boord te verslinden. Is het bijna voorbij? Relaxed worden de spullen van boord gehaald (“Van wie zijn die oordopjes in de gang?”). Het schip moet nog een beetje opgeruimd, vooral na al die pistachenoten.

Een laatste schnappsje en dan toch maar afscheid nemen. Het was een geslaagd weekend!

Naklep
Iedereen heeft geweldig enthousiast gereageerd: voor én na het weekend. De meest leuke foto´s worden uitgewisseld en er zal nog lang over worden nagepraat. Arjan en Reinate blijken gegronde reden te hebben voor hun afwezigheid: hun prachtige zoon Luuk Johannes Ploeg wordt zondagavond geboren. Het au-voetje blijkt zondagavond tóch gebroken, maar ook Naf heeft een (bijna)perfect weekend gehad. De woelige wadden bleken zo mak als lammetjes. Het was tof.

Namens Naf en Bison: Allemaal geweldig bedankt voor een topweekend!!!
En om de organisatoren van het volgende weekend een hart onder de riem te steken, zoals Bison het al zei: “Probeer het niet te overtreffen, want dat kan niet (...)." Het belangrijkste is dat we een hartstikke gezellig weekend hebben met elkaar en er even helemaal uit zijn.